اعلام حریق

1- اعلام حریق متعارف

همانطور که از اسم گذاری این بر می آید، سیستم اعلام حریق متعارف ( Conventional Fire Alarm ) سالیان سال مورد استفاده بوده است و همچنان مرسوم ترین روش اجرایی برای این سیستم هاست است . در این حالت یک جفت سیم به تابلو اعلام حریق می آید که حاصل کلیه سیم کشی های اعلام حریق در ساختمان است. مهم ترین ویژگی سیستم های متعارف توانایی نمایش هشدار در زون مورد نظر در تابلو هشدار اعلام حریق است. زون همان طبقه بندی نقشه سیستم های اعلام حریق می باشد که معمولا با طبقه بندی طبقات هر ساختمان یک زون تعریف می گردد.

 

بنابراین در اعلام حریق نگهبان با بازکردن تابلو هشدار متوجه ناحیه خطر خواهد شد. در صورتی که سیستم خودکار تنظیم شده باشد در این مواقع هم با آتش نشانی تماس حاصل خواهد شد و به صورت خودکار تمهیدات از پیش تعیین شده فعال می گردند تا آتش خاموش شود. ضمنا بسته به اینکه از چه نوع حس گری در این سیستم استفاده شده، پیام خطر با فاصله زمانی مشخصی به سامانه مرکزی مبادله خواهد شد.

 

 

2- سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

تفاوت مهم اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در مشخص کردن دقیق محل خطر در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر است. به نوعی که در این سیستم آشکار ساز و حس گر و شاسی دقیقا محل خطر را به صورت هشدار به سامانه مرکزی منتقل خواهند کرد و بسته به سرعت عمل دتکتور این پیام به سامانه منعکس می گردد. برای کسب اطلاعات بیشتر پیرامون این دوسیستم و هزینه انها وارد لینک نصب اعلام حریق شوید.

منبع : رهاورد نیرو